Masłów Info : Niezależny Portal Informacyjny

Szanowni Państwo, wraz z trwającymi pracami nad opracowaniem Monografii Woli Kopcowej, pojawiło się wiele ciekawych wątków historycznych być może nieznanych Państwu a naprawdę zasługujących by szerzej o tym napisać.  Takim przykładem jest rodzina Lenartowiczów, ostatnich dzierżawców Folwarku w Woli Kopcowej.

„Wychowanie w rodzinie Jana Aleksandra Lenartowicza w Woli Kopcowej było niezwykle patriotyczne. Tylko z  niewielu domów w 1920 roku aż trzech braci ochotniczo wstąpiło do wojska i broniło niepodległości Polski w wojnie z Rosją bolszewicką. Rodzina ta zasługuje na Wielki Szacunek…  W obecnej chwili grób rodziny Lenartowiczów jest bardzo zaniedbany…. Według ksiąg parafialnych spoczywają w niej bracia Zdzisław Leopold (1862-1940) i Jan Aleksander (1863-1931), syn ostatniego Antoni Stefan (1897-1953) i jego córka Danuta (1933-1935). ” cyt. z powstającej książki „Wieś rządowa Wola Kopcowa” – Piotr Olszewski

Trwają również prace nad ustaleniem miejsca pochówku ostatniego mieszkańca folwarku Jana Lenartowicza, być może jest to ten sam grób.

Przy okazji studiowania kolejnych materiałów dotyczących rodziny Lenartowiczów pojawiła się inicjatywa zawiązania Komitetu na Rzecz Odbudowy Nagrobka. Osoby, które chciałyby się czynnie włączyć w tę inicjatywę prosimy o kontakt na adres: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. , tel. 664 915 225, 609 410 855 lub bezpośrednio do sołtysa Woli Kopcowej. Wkrótce odbędzie się również pierwsze spotkanie Komitetu w Domu Ludowym. Według wstępnych szacunków uporządkowanie grobu rodziny Lenartowiczów oraz montaż płyty nagrobnej to koszt kilku tysięcy złotych. Mamy już pierwszych darczyńców, są to użytkownicy Rodzinnego Ogrodu Działkowego „Zielona Dolina” w Woli Kopcowej, którzy w ramach datków składanych do puszki w swojej kapliczce, postanowili przekazać jej zawartość na tak szlachetny cel. Dla osób zainteresowanych wsparciem finansowym, uruchomiliśmy specjalny rachunek bankowy: 76 1600 1462 1835 7850 0000 0001, na który można wpłacać środki z dopiskiem „Nagrobek Lenartowiczów”

Aby bliżej poznać zasługi poszczególnych członków rodziny warto zapoznać się fragmentami wspomnianej powyżej książki.

„Rodzina Lenartowiczów

Majątkiem w którym gospodarowali Lenartowiczowie po upadku Powstania Styczniowego była wieś Złota w parafii Samborzec, niedaleko Sandomierza. Tu Aleksander Feliks Lenartowicz (1825-1899) syn Piotra i Anieli z Kufdoderskich wziął w dzierżawę majątek donacyjny Kronhelmów. Poślubił on Joannę Cybichowską (1833-1909) córkę Wojciecha i Barbary z Grocholskich. Z tego związku narodził się Zdzisław Leopold (1862-1941), Jan Aleksander (1863-1931) i Jarosław (1864-1944).

Zdzisław Leopold ukończył gimnazjum w Kielcach a następnie dwuletnią Klasę Rysunku, powstałą na miejsce rozwiązanej w 1866 roku Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Później studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Jana Matejki. Był autorem malowideł na stropie kaplicy w Woli Kopcowej. Pewien okres przebywał wśród polskiej bohemy w Monachium. W 1908 roku był współzałożycielem a później aktywnym członkiem Kieleckiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Pomagał przy organizacji muzeum PTK a później w latach 1908-1913 był w nim kustoszem działu przyrodniczego i archeologicznego. Amatorsko interesował się archeologią i od roku 1889 prowadził badania  nad kulturą złocką (II i III tysiąclecie p.n.e.). Do kieleckiego muzeum przywoził ze Złotej i Samborca urny, ozdoby, wyroby kamienne i szczątki kostne. W 1913 roku odtworzył na potrzeby wystawy muzealnej, jeden z grobów neolitycznej kultury złockiej. Pracą zawodową związany był również z Ostrowcem Św. W pobliskim Ćmielowie prowadził, jako jeden z pierwszych, badania kultury neolitycznej na tzw. Gawrońcu. Przekazał również kieleckiemu muzeum PTK cenną kolekcję ceramiki z cmentarzyska ciałopalnego epoki brązu z uroczyska ,,Ludwików” w Łopusznie. W muzeum PTK prowadził odczyty na których prezentował swoje odkrycia. Był rozwiedziony. Zmarł 14 IV 1940 roku w Woli Kopcowej. Akt jego zgonu został zgłoszony przez Andrzeja Cedro i Antoniego Dudzika do parafii prawie po roku t.j. 1 IV 1941 roku. Opóźnienie wynikało z winy rodziny, ponieważ pogrzeb z powodu rozwodu zmarłego miał charakter świecki. Został pochowany w grobowcu rodziny Lenartowiczów w Masłowie.

Jan Aleksander ukończył gimnazjum w Kielcach. Ożeniony był z Marią Zofią z Korulskich, która zmarła w 1907 roku. Miał z nią synów Gustawa (ur. 1887), Jana (1890-1955), Kazimierza (ur. 1894), Antoniego Stefana (1897-1953) i córki Wiktorię (ur. 1892) i Annę (ur. 1905). Aż do parcelacji dzierżawca folwarku w Woli Kopcowej. Zmarł 20 V 1931 roku o godz. 15 w folwarku w Woli Kopcowej. Od śmierci żony w 1907 roku do końca życia był wdowcem. Pochowany został w grobowcu rodziny Lenartowiczów w Masłowie. …

Najstarszym synem Jana Aleksandra, ostatniego dzierżawcy folwarku w Woli Kopcowej, był Gustaw. Urodził się 12 VII 1887 roku. Był ochotnikiem w wojnie 1920 roku. Uzyskał stopień podporucznika i uprawnienia do noszenia Krzyża Walecznych.

Drugim synem Jana Aleksandra był Jan.  Po II wojnie światowej częściowo wraz z bratem Antonim Stefanem, gospodarował w Woli Kopcowej na 23.44 hektarach. Po śmierci brata Antoniego w 1953 roku był ostatnim mieszkańcem dawnego dworu biskupów krakowskich. Nie radził sobie z gospodarowaniem tak dużym majątkiem, wyprzedawał go bądź wypuszczał w dzierżawę. Sam dwór uległ powolnej dewastacji. Jan Lenartowicz przyjaźnił się z ks. Marianem Cygankiewiczem z Masłowa. Z powodu braku spadkobierców, po śmierci Jana Lenartowicza (zm. 1955), to on w głównej mierze w imieniu parafii Masłów przejął resztkę majątku i rozprzedał miejscowym gospodarzom. Po  1955 roku dwór uległ kompletnej dewastacji.

Kolejnym synem ostatniego dzierżawcy był Kazimierz. W czasie I wojny światowej jako ochotnik 6 lat służył w wojsku. Otrzymał krzyż Virtuti Militari nr 6721, Krzyż Walecznych i Medal De La Victoria. Dostał pochwałę od gen. Józefa Hallera i ,,ma prawo noszenia biało-czerwonej wstążki do munduru jako dowód otrzymanej pochwały”. Brał udział w wojnie z Rosją bolszewicką. W stopniu porucznika zwolniony ze służby 10 XII 1920 roku. Do Woli Kopcowej wrócił 1 I 1921 roku z prawem  noszenia munduru i odznaczeń do 15 I tego roku. W latach 1930-1934 prowadził mleczarnię w Złotej.

Najmłodszym z synów Jana Aleksandra był Antoni Stefan. Urodził się 13 IV 1897 roku na folwarku w Woli Kopcowej. Uczęszczał do gimnazjum kieleckiego a maturę zdał w 1919 roku. Od 1 VI 1916 do 11 XI 1918 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej o pseudonimie ,,Horeszko”. We dworze w Woli Kopcowej  stworzył punkt organizacyjny tej organizacji niepodległościowej. W trudno dostępnej okolicy prowadzono szkolenia wojskowe jak również działalność wywiadowczą na obszarze gminy Dąbrowa. Ukończył kurs normalny szkoły podoficerskiej i brał udział w rozbrajaniu okupantów w Kielcach. Jako ochotnik uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej od 1 VII do 20 XI 1920 roku. W tym czasie służył w 211 Pułku Ułanów. Został zdemobilizowany w stopniu podporucznika. Ożenił się z Haliną Marią Panuszewską (ur. 1909). Z zawodu był inżynierem-rolnikiem. Po wojnie długi czas gospodarował majątkiem w Złotej. Był członkiem Sandomierskiego Koła Związku Peowiaków. W 1930 roku gospodarował 115 hektarowym majątkiem Chorągwica w woj. Krakowskim. Od 1933 roku na stałe mieszkał w Woli Kopcowej i po śmierci ojca Jana Aleksandra gospodarował majątkiem. W 1931 roku był jednym z założycieli straży pożarnej w Woli Kopcowej. W latach 1934-1937 był wójtem gminy Dąbrowa. W latach 30-tych był członkiem Towarzystwa Przyjaciół ,,Strzelca” w Kielcach. Po przekazaniu majątku w Woli Kopcowej bratu Janowi, zamieszkał tuż przed wojną w Złotej. Po 1945 roku utracił majątek w Złotej i na powrót zamieszkał w Woli Kopcowej. Został tu aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Kielcach. Szereg lat siedział w więzieniu. Po wyjściu na wolność wrócił do Woli Kopcowej, schorowany fizycznie i psychicznie. Mieszkał samotnie w jednym z dworskich pokoi. W żywność zaopatrywał się u zaufanych gospodarzy. Miał manię prześladowczą i obawiał się otrucia. Zmarł w Woli Kopcowej 19 VI 1953 roku. Pogrzeb odbył się dwa dni później o godzinie 12. Pochowany został na cmentarzu w Masłowie w grobowcu rodzinnym Lenartowiczów. Ze związku małżeńskiego z Haliną Marią Panuszewską miał córkę Danutę.  Urodziła się w folwarku w Woli Kopcowej 16 XII 1933 roku. Ochrzczona 7 VII 1935 roku. Rodzicami chrzestnymi byli Włodzimierz Wisłodzki (Wysłocki) major wojsk polskich i Zofia Zambrzycka. Dziewczynka zmarła 6 X 1935 w Woli Kopcowej. Jest pochowana w grobowcu rodziny Lenartowiczów w Masłowie. ”